Het is dankbaarheid en hoop die door de vele pech en tegenslagen heen klinkt.
Ik gun András dat dit bijdraagt aan het realiseren van zijn droom: gelukkig zijn. Ik geloof dat dankbaarheid en hoop deze kracht in zich dragen – de kracht om ons vreugde te brengen. Laten we onszelf deze kracht gunnen, en daarmee ook de ander. Ook de volharding die uit zijn verhaal spreekt, mag iets zijn waarmee we onszelf én elkaar aanmoedigen: het zoeken naar lichtpuntjes op donkere stukken van ons levenspad, die we allemaal weleens tegenkomen en doorlopen.
Het begon allemaal met een trap aan de binnenkant van zijn knie. Het was als een grap bedoeld, maar in plaats van samen lachen, volgde een lange weg met een reeks operaties, talloze belemmeringen en teleurstellingen. Die weg resulteerde uiteindelijk in het vervagen en verliezen van dromen, gezondheid en mogelijkheden. Het is het verhaal van András (44), die na een trap van zijn baas met een gewicht van 110 kilo op beide knieën terechtkwam – een klap die zijn knieën niet aankonden. Ondanks meerdere operaties bleef herstel uit. Stukken uit zijn scheenbenen en heupen zijn weggezaagd, maar het mocht nog niet baten. András zit al jaren thuis, loopt op krukken, en ook zijn sociale kring is in de loop der jaren weggevallen.
De reeks tegenslagen ging door: zijn oma overleed, net als zijn twee honden, zijn relatie van acht jaar liep stuk, en hij raakte betrokken bij twee auto-ongelukken, waardoor hij dagelijks pijn heeft. Hij heeft lang geworsteld met boosheid. Het was een strijd met zichzelf, ondanks een schadevergoeding. Inmiddels heeft hij de situatie geaccepteerd: het verleden is niet te veranderen – ook niet het geintje dat uiteindelijk de grootste klap van zijn leven bleek. Zijn droom is simpel: gelukkig zijn. ‘Daarmee komt al het andere.’
De eerste twee jaar dat hij werkloos was, ontving hij zelfs geen uitkering en was hij volledig op zichzelf aangewezen. Hij heeft moeten vechten voor zijn recht, maar inmiddels ontvangt hij een uitkering en is hij afgekeurd.
Heftige paniekaanvallen dienden zich steeds vaker aan in zijn leven en leidden regelmatig tot ziekenhuisopnames, verlamming van zijn lichaam en aanhoudende isolatie. Jarenlang was zelfs een bezoek aan de supermarkt onmogelijk. Alleen al de deur uitgaan was een opgave.
Ruim een jaar geleden kwam hij in contact met NBE en zijn coach Bart. Dat contact bleek een belangrijke houvast; het helpt hem lichtpuntjes te zien op zijn lange, moeizame en donkere weg. Hij is dankbaar voor de goede zorgen en betrokkenheid en beschouwt de mensen bij NBE als echte goede mensen. Inmiddels is naar de supermarkt gaan geen probleem meer, en ook afspraken bij instanties weet hij te realiseren – een grote overwinning. Nieuwe mensen ontmoeten blijft moeilijk door de paniekaanvallen, maar hij blijft niet stilzitten. Hij wacht nu op een nieuwe knieoperatie en gesprekken met een psycholoog.
Hij is zich bewust van de weg die nog voor hem ligt, en ziet deze met zelfbewustzijn én moed tegemoet. Hij is dankbaar voor alles wat NBE en een eerdere life coach voor hem betekend hebben, en voor iedere stap die hem verder brengt.
Bart heeft András zien groeien in openheid:
‘Toen hij binnenkwam was hij bescheiden. Nu praat hij makkelijker. Ik zie een andere man; er staat echt iemand.’
Bart viel zelf ooit uit als bedrijfsleider door een burn-out en is toen bij NBE gaan coachen, omdat hij altijd betrokkenheid bij mensen heeft gevoeld. Hij combineert het coachen met zijn huidige werk als ervaringsdeskundige bij de GGZ. Hun succesvolle samenwerking danken Bart en András aan het goed naar elkaar luisteren, herkenningspunten, én de openheid van beiden.
De meest waardevolle eigenschap van Bart is volgens András iets wat iedereen bij NBE bezit:
‘Iedereen is erg vriendelijk. Ze leggen geen druk op mij; het contact is vriendschappelijk en gelijkwaardig.’
András moedigt mensen in een soortgelijke situatie aan om hulp te zoeken:
‘Het is het waard om een stap te zetten. Geloof dat het beter kan worden. De eerste stap is altijd het moeilijkst, maar alles is beter dan de eenzaamheid thuis en de negatieve gedachten.’
Bart:
‘Ga in gesprek met iemand die je vertrouwt – dat is het begin van het doorbreken van een vicieuze cirkel.’
De grootste les die Bart leerde tijdens het coachen van mensen met uiteenlopende verhalen:
‘Er is zóveel mogelijk. Denk niet dat je aan het eindstation zit. Er zijn altijd nieuwe wegen, er komt altijd wel een antwoord.’
Coachen geeft hem zelf ook veel: het is een verrijking om verschillen en overeenkomsten tussen mensen te zien. Hij staat open voor feedback:
‘Soms is dat even lastig, maar het helpt je wel om anders naar dingen te kijken.’
András hoopt ooit anderen te kunnen helpen met zijn verhaal en ervaringen. Hij kan blij worden van de kleinste dingen in het leven. Zijn familie houdt hem op de been, en NBE geeft hem kracht.
Geschreven door Petra Horvath.