Een succesverhaal waar je van onder de indruk raakt.
Misschien klinkt het hebben van een baan, een huis en kinderen om je heen niet meteen als een groot succesverhaal waar je van onder de indruk raakt. Toch is dat precies het succesverhaal van Miranda. Al deze dingen mogen opnieuw deel uitmaken van haar leven.
Zo vanzelfsprekend zijn deze zaken niet meer als je op straat belandt, je huwelijk na vijftien jaar wordt verbroken en je zelfs je kinderen uit het oog verliest. Het is Miranda overkomen, maar ze wist weer stappen te zetten.
De uitspraak: “Hoe dieper jij in jouw licht staat, hoe positiever jij bent, hoe dieper jouw roots zijn geraakt in de hel”, is voor haar geen loze spreuk. Ze heeft die aan den lijve ondervonden.
In deze moeilijke periode stelde Miranda zich open voor haar coach Sylviye vanuit Alifa , die haar een helpende hand bood. Een hand die haar niet alleen ondersteuning gaf, maar ook de sleutels aanreikte om zelf nieuwe deuren te openen.
Achter die deuren vond ze nieuwe inzichten, een ander perspectief en een groeiende positiviteit. Juist dat positieve is wat haar het meest is bijgebleven van de coaching.
Ondanks alles bleef ze in beweging. “Ik probeerde wel dingen te doen,” vertelt ze, “maar ik stond op drijfzand.” Coaching bood haar eindelijk vaste grond. “Uit pijn haal ik mijn kracht. Ik blijf niet in pijn hangen.”
Miranda weet positiviteit te halen uit tegenslag, daar is kracht voor nodig. Die kracht straalt ze ook uit. Ze is dankbaar voor alles wat ze heeft meegemaakt en hoe haar kijk op het leven is veranderd.
Toch worstelt ze nog af en toe met paniekaanvallen, angsten en periodes van depressie. Ze heeft geleerd om zichzelf in die momenten een belangrijke vraag te stellen: “Waarom denk ik nu zo?” Door deze gedachtegang te herkennen en te doorbreken, probeert ze herhaling te voorkomen.
Ze getuigt van veel zelfinzicht. Coach Sylviye zag haar zichtbaar groeien: “Ze komt veel positiever en vrolijker over, is zelfverzekerder en zit goed in haar vel.” Ook Miranda ziet haar eigen ontwikkeling: “Als jij verandert, verandert je omgeving met je mee.”
Tegenwoordig kiest ze bewust haar eigen pad. Ze is selectiever in de contacten die ze legt. Eerder leefde ze vooral naar de verwachtingen van anderen, zegt ze. “Op een gegeven moment valt iedereen weg en sta je alleen. Dan kom je erachter dat je er vooral voor jezelf moet zijn.”
Nu staat ze in het leven zoals zij dat belangrijk vindt. Als ze naar haar kinderen kijkt, denkt ze: “Ik ben zo nieuwsgierig naar wie jij bent.” Niet langer kijkt ze naar haar kinderen door een bril van illusies, maar met oprechte interesse: “Wat kom jij hier doen, wie ben jij, wat kun jij bieden? Ik heb jou een naam gegeven, maar het is nu aan jou om te ontdekken wie jij bent.” Wat ze vooral van hen vraagt is eerlijkheid. “Ze zijn nu pubers, een leeftijd die ouders vaak moeilijk vinden, maar ik vind het heerlijk. Dat ze hun eigen mening krijgen, hun eigen stem laten horen, hun eigen ik.”
Miranda woont inmiddels in een eengezinswoning. Haar kinderen zijn om de week een hele week bij haar. Ze is duidelijk uit een diep dal omhoog geklommen.
Haar betaalde baan in de huishouding brengt haar voldoening. Wat ze eigenlijk graag wilde doen, is helaas niet gelukt, maar dat beschouwt ze als een andere factor. In contact staan met mensen — wat haar wens was — is toch op een bepaalde manier gerealiseerd.
Ze heeft geen financiële rijkdom, maar noemt zichzelf tóch rijk. Haar kinderen weer mogen zien en meemaken: dát is haar ware rijkdom.
Coach Sylviye deelt de grootste les die zij leerde in haar werk: “De meeste dingen zijn niet zoals je denkt.”
Mensen komen bij haar met het idee dat ze een nieuwe baan nodig hebben. Maar gaandeweg de gesprekken ontdekken ze dat vooral hun manier van denken hen belemmert. Als die gedachtegang negatief is, nemen ze die gewoon mee naar een volgende baan — en dan verandert er niets. “Als je doorvraagt, kom je daar achter.”
Miranda getuigt van de kracht die iemand in zichzelf kan aanboren om op te staan na een harde, diepe val – al dan niet met hulp van een helpende hand. Dat deze hand als basis heeft mogen dienen in haar leven, ontroert mij en doet me opnieuw beseffen hoe belangrijk een stevig fundament is.
Tegen de mensen die wél een stevig fundament hebben in hun leven, wil ik zeggen: koester het – het is niet vanzelfsprekend.
En voor wie, net als Miranda ooit, op drijfzand staat: houd vol en grijp een helpende hand met sleutels aan.
Zodat ook jij de verandering in je leven kunt brengen waar je diep van binnen naar verlangt.
Geschreven door Petra Horvath.