Het verhaal van John doet mij realiseren dat het hebben van onze familie om ons heen en wonen in een land zonder oorlog en al die onveiligheid, tot de basisbehoeften (kunnen) behoren van een mens. Het verhaal van John laat ons zien dat soms deze twee behoeften niet samen kunnen gaan. Dat er iets tussen twee belangrijke behoeften in kan komen te staan. In zijn geval staan de oorlog en de onveilige leefomstandigheden in zijn geboorteland in de weg om in vrede en veiligheid samen met zijn familie te kunnen leven. Hij voelt zich dus genoodzaakt om één belangrijke behoefte op te geven, zodat een andere behoefte vervuld kan worden. Wat moet dat een grote offer, een moeilijke offer zijn. Misschien klinkt zo’n verhaal heel ver weg voor jou en dan ben ik blij voor je, maar tegelijkertijd is dit voor velen de pure realiteit. Ik zou willen zeggen: laten we nog meer bewust zijn van alle basisbehoeften die ons gegeven wordt in ons leven, die we niet hoeven op te geven of te verlaten. Laten we dankbaar zijn voor een ‘’veilig’’ land en voor onze familie en ze koesteren, zolang het kan.
Klik hieronder om het hele verhaal te lezen: