Wat ik bij Dian zie is een grote rust die ze uitstraalt- en weet over te brengen op anderen, naast het gezag dat ze mede uitstraalt en krijgt binnen haar team. Ondanks haar positie en autoriteit, kiest ze ervoor om naast de mensen met een hulpvraag te gaan staan. Om mensen te willen horen en te begrijpen. Terwijl ze zelf een lange weg aflegde zonder dat haar deze gelijkwaardigheid, begrip en hart gesteldheid is toebedeeld. Dat ze haar werk als vrijwilliger met dezelfde nauwkeurigheid en zorgvuldigheid deed, als dat ze nu in een betaalde functie doet. En (mede) juist dat deed haar wens uitkomen. Ik hoop dat haar verhaal en houding een voorbeeld en een motivatie mag zijn voor de momenten dat het leven of de maatschappij ons ook tegenslagen toebedeeld. Wanneer onze inzet niet resulteert in hetgeen waar wij op hopen en in hetgeen misschien zelfs onze ‘recht’ is. Laten we blijven geloven dat uiteindelijk onze daden en houding waarin we blijven zoeken- en streven naar gelijkwaardigheid, respect en begrip, zijn vruchten zullen afwerpen.
Klik hieronder om het hele verhaal te lezen: